5 باور غلطی که جوانان در مورد ازدواج دارند.

بارها شنیده‌ایم که برای خوشبختی عشق لازم است ولی کافی نیست، عشق به ما نیرو، استقامت، جرات، پشتکار، امید، هیجان و انگیزه حرکت می‌دهد تا با آگاهی، عقل و درایت و تلاش رودخانه متلاطم زندگی را به سلامت طی کنیم. بدون آگاهی و تعهد، عشق، تنهایی ما را به هیچ‌جا رهنمون نخواهد شد.

در اینجا به برخی از رایج‌ترین باورهای نادرست درباره عشق و ازدواج اشاره ‌می کنیم.

1 - هر کسی نیمه‌گمشده ای دارد (تفکر جادویی)

برخی بر این باورند که برای هر فرد فقط یک نفر به عنوان جفت مناسب ساخته شده یا باید منتظر باشد تا تقدیر و سرنوشت آن فرشته گمشده را در برابر او ظاهر کند، یا اینکه افراد متعددی را امتحان کند تا اینکه نیمه‌اش را پیدا کند. گروه اول برای پیدا کردن همسر و ایجاد رابطه تلاش نخواهند کرد مگر سطحی و گروه دوم از یک رابطه به رابطه‌ای دیگر می‌روند تا شاید گمشده خود را پیدا کنند.

2 - فقط با همسر کامل و بی‌عیب و نقص می‌توان در زندگی اشتراکی به خوشبختی رسید! (کمال‌پرستی)

آنهایی که این تفکر را دارند، دنبال یک فرد کامل و تقریبا بی‌عیب و نقص هستند و به این ترتیب بسیاری از فرصت‌های طلایی را از دست می‌دهند. چون همیشه معایبی برای رد کردن طرف مقابل پیدا خواهند کرد. عده‌ای هم‌چون پیوند عاطفی ناامنی داشته‌اند به دیگرا اعتماد نمی‌کنند و ناخودآگاه دنبال مدرک و دلیل برای رد طرف مقابل‌اند.

 در حالی که همسر کامل وجود ندارد و اساسا فلسفه ازدواج شروع با حداقل معیارهای لازم و اساسی و تلاش برای رسیدن به حداکثر‌های ایده‌آل (رشد و نمو) است. احتمال موفقیت و خوشبختی در ازدواجی بیشتر خواهد بود که تجانس و تشابه بین زوجین بیشتر باشد و اگر یکی خیلی برتر از دیگری باشد دیر یا زود رابطه دچار مشکل می‌شود.

3 - برای یک ازدواج موفق مهم نیست که با چه کسی ازدواج می‌کنید، مهم این است که چقدر تلاش می‌کنید!

افراد با چنین باور غلطی بدون در نظر گرفتن تضادها، تشابهات ارزش‌ها، اهداف، انتظارات و... وارد یک رابطه و ازدواج نابرابر و سوءاستفاده‌گرانه می‌شوند و دیر یا زود هر دو طرف از پا درخواهند آمد. خمیرمایه چنین طرز تفکری این است؛ خودم درستش می‌کنم! در حالی که ازدواج مثل بازی پینگ‌پونگ است که هر دو باید لذت ببرند.

4 - عشق به‌ تنهایی برای ازدواج کافی است!

اصلا! مخصوصا اگر شهوانی باشد. برای انتخاب همسر باید براساس دل (احساسات و عواطف) عمل کرد. کودک 7 تا 10 ساله فقط براساس حواس، تخیلات و هوشش دنیا را درک و ارزیابی می‌کند! از ویژگی‌های این افراد این است که وقتی می‌پرسیم چرا عاشق این فرد شده‌اید؟ معمولا یا دلیلی برای آن ندارند و اگر هم داشته باشند یا بیشتر به صورت نداشتن معایب است (دروغ نمی‌گوید، خشن نیست) یا اینکه محاسن نسبت داده شده نادرست و غیرمنطقی است (فهیم و با پشتکار است ولی در سن 28 سالگی هنوز نه تحصیلات دارد نه شغل!) انسان سالم کسی است که با عقل جاده و مسیر و با دل و احساس ، انرژی رفتن در مسیر را انتخاب می‌کند.

5 - ازدواج و انتخاب همسر به شانس بستگی دارد!

اگر ما شانس را به عنوان سرنوشت محتوم در نظر بگیریم دیگر تلاش، اختیار، کوشش، تفکر و در یک کلام هستی بی‌معنی خواهد بود. تفاوت انسان‌‌های عاقل و توانمند با دیگران در این است که آنها خود سرنوشتشان را می‌نویسند و می‌سازند.

برای ازدواج دنبال نیمه گمشده تان نباشید.

یکی از مهمترین ملاک هایی که عموما افراد برای برقراری ارتباط عاطفی در نظر می گیرند، خصوصیات شخصیتی و اخلاقی است.

افراد در نهایت تلاش می کنند فردی را که انتخاب مخی کنند، حداقلی از خصوصیاتی را که در نظر دارند، داشته باشد اما ازدواج به عنوان یک ارتباط عاطفی طولانی مدت و متعهدانه، همانقدر که ساده به نظر می رسد، پیچیدگی های ویژه ای هم دارد.

یکی از دلایلی که برخی از همسران بعد از مدتی از هم جدا می شوند و نمی توانند ارتباطشان را حفظ کنند، ناآگاهی از همین پیچیدگی هاست. به نظر می رسد تا زمانی که یک نفر برخی «آمادگی ها» را در خود رشد و پرورش نداده باشد، لزوما با یافتن فردی که دارای تمام ملاک های مورد نظرش است، نمی تواند ارتباط پایداری داشته باشد. وقتی این آمادگی ها نباشند کم کم تنش ها شروع خواهد شد، دو طرف حرف هم را نخواهند فهمید، درگیری ها بیشتر خواهد شد و روز به روز طرفین از هم دور خواهند شد. من قصد دارم در این متن به چند مورد از «آمادگی های» قبل از برقراری ارتباط عاطفی اشاره کنم که شما باید مطمئن شوید که این آمادگی ها را دارید.

توانایی پذیرش علایق دیگری در زندگی خود را دارید

وقتی شما با یک نفر وارد رابطه می شوید، قرار است با فردی که دنیای دیگری دارد، علایق و نیازها، خصوصیات شخصیتی و خلقی متفاوتی از شما دارد، و به طور کلی با فردی که با شما متفاوت است زندگی کنید و سازگار شوید.

افسانه ها و ضرب المثل های عامیانه را کنار بگذارید، اینکه «من و تو باید ما شویم» یا «من و تو یک روح هستیم در دو بدن» به درد ارتباط عاطفی طولانی مدت نمی خورند. در واقع این عقاید نه تنها مفید نیستند بلکه به می توانند به رابطه آسیب هم برسانند. وقتی طرفین رابطه «فردیت» خود را به نفع «رابطه» کنار بگذارند، نه تنها بهبودی در رابطه ایجاد نمی شود، بلکه پس از مدتی نارضایتی از رابطه شروع می شود و اختلاف ها به شکل شدیدتری دیده می شوند. برای همین است که روانشناسان توصیه می کنند افرادی که «کاملا شبیه» ما هستند و افرادی که «اصلا شبیه» ما نیستند، گزینه های مناسبی برای ارتباط نیستند.

در رابطه عاطفی سالم، طرفین فردیت دیگری را به رسمیت می شناسند، علایق و نیازهای او را می پذیرند و آنها را نادیده نمی گیرند. اشکال کار از جایی آغاز می شود که شما توانایی کنار آمدن با تفاوت های طرف مقابل تان را ندارید و بنابراین سعی می کنید که او را شکل خودتان کنید، تغییر دهید و کنترل یا محدودش کنید.

 آمادگی مستقل شدن از خانواده را دارید

برقراری ارتباط عاطفی نیاز دارد که شما در بسیاری از ابعاد زندگی تان از خانواده مستقل شده باشید. در واقع انرژی روانی شما باید به سمتی برود که کمتر از خانواده نیرو بگیرید. شاید بهتر باشد که منظورم را جور دیگری بیان کنم. شاید شما هم بارها شنیده اید که انسان ها غیر از اینکه «بند ناف جسمانی» دارند، «بند ناف روانی» هم دارند. جنین تا زمانی که در رحم مادر است، نیاز به بند نافی دارد که تمام زندگی اش را از آن می گیرد و درست بعد از تولد، همان چیزی که تمام زندگی اش بود، قطع می شود تا بتواند خودش را با شرایط جدید سازگار کند و به گونه ای دیگر زندگی کند. تا یک جایی از رشد، انسان ها نیاز به حمایت روانی خانواده نیز دارند، این همان «بند ناف روانی» است که ما برای رشد به آن نیازمندیم؛ حمایت همه جانبه.

ولی درست مثل «بند ناف جسمانی»، از یک جایی به بعد باید «بند ناف روانی» را هم قطع کرد، چرا که برای رشد روانی، نیاز به استقلال از خانواده داریم. مخصوصا برای برقراری ارتباط عاطفی، به نظر می رسد که برخی وابستگی ها به خانواده باید برطرف شده باشد؛ وابستگی های مالی، وابستگی های عاطفی و وابستگی های حمایتی.

دنبال «نیمه گمشده»تان نمی گردید

شما همین حالا یک انسان کامل، با تمام ویژگی های انسانی هستید. کیستی انسانی شما این پتانسیل را دارد که شما را با همین ویژگی ها به رشد و کمال برساند، بدون حضور دیگری و حتی وابستگی به دیگری.

اگر فکر می کنید که با برقراری ارتباط «نیمه گمشده»تان را پیدا می کنید و کامل می شوید، اجازه دهید جسارت کنم و بگویم که احتمالا اشتباه فکر می کنید! هیچ کس این توانایی را ندارد که شما را کامل کند. شما نیاز به کسی ندارید که شما را کامل کند، بلکه نیاز به فردی دارید که شما را به طور کامل بپذیرد و خودتان نیز در رابطه عاطفی باید این توانایی را داشته باشید که «نیمه گمشده» دیگری نباشید و سعی نکنید که دیگری را کامل کنید.

بنابراین قبل از برقراری ارتباط عاطفی پایدار، دست به «خودشناسی» بزنید، ویژگی های شخصیتی و خلقی تان را بشناسید، الگوهای ناکارآمد ارتباطی تان را بشناسید و به اصلاح آن بپردازید، ضعف ها را تا جای ممکن برطرف کنید و با ویژگی های دیگرتان که قابل تغییر نیستند کنار بیایید. عشق و ارتباط بالغانه، «یگانگی به شرط حفظ تمامیت و فردیت است».

در زمان «مجردی» احساس شادکامی می کنید

اگر شما در دوران مجردی احساس شادی نمی کنید و از زندگی لذت نمی برید، احتمالا با برقراری ارتباط عاطفی نیز اتفاق خاصی نخواهد افتاد. خوشبختی و خوشحالی واقعی چیزی است که از درون به وجود می آید و اتفاق ها و افراد بیرونی لزوما نمی توانند شما را شاد کنند. اگر شما در دوران مجردی و تنهایی به اندازه کافی نیرومند هستید که با مشکلات و اتفاق ها کنار بیایید، از زندگی لذت ببرید و با ویژگی های خودتان کنار بیایید، احتمالا با برقراری ارتباط عاطفی نیز می توانید این کار را بکنید.

«گذشته» را پذیرفته اید

همه ما یک گذشته داریم که طبیعتا فرد جدید که وارد زندگی ما می شود باید گذشته ما را بپذیرد، ولی قبل از آن خود ما باید با گذشته مان کنار آمده باشیم و قادر باشیم که آن را کنار بگذاریم. امکان دارد برخی از افراد در گذشته ارتباط های عاطفی داشته باشند، مهم است که در برقراری ارتباط عاطفی با آن کنار آمده باشند.

اگر هنوز با خودتان کنار نیامده اید، نسبت به این ارتباط گذشته عصبانی هستید یا هنوز نمی دانید که چه چیزی می خواهید، کمی صبر کنید، ضمن اینکه مهم است که بین رابطه قبلی که داشته اید و رابطه (متعهدانه) جدید که در پی ایجاد آن هستید، فاصله زمانی مناسبی سپری شده باشد.

آمادگی به اشتراک گذاشتن زندگی شخصی تان را دارید

وقتی شما با یک نفر ارتباط برقرار می کنید، شما در واقع با دوستان، خانواده، عادت ها، علایق و موقعیت های اجتماعی او نیز ارتباط برقرار می کنید و از طرفی آنها نیز با شما ارتباط برقرار می کنند.

در این تردیدی نیست که «حریم خصوصی» مهم است ولی باید این آمادگی را داشته باشید که اجازه دهید دیگری در زندگی روزمره شما وارد شود و برای او زمان بگذارید. در واقع «ارتباط عاطفی» پلی بین زندگی های طرفین است. وقتی افراد به جای کشیدن پل، «دیوار» بین زندگی های شخصی طرفین بکشند، احتمالا باید منتظر تنش های جدید باشند.

تعرفه جدید دفاتر ازدواج وطلاق

سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، تعرفه جدید حق التحریر دفاتر ازدواج و طلاق را به کانون سردفتران ازدواج و طلاق اعلام کرد.

به موجب ابلاغیه شماره 94/77812 مورخ 12 مرداد سال 94، تعرفه حق‌التحریر ازدواج و طلاق از سوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور اعلام شد.

بر اساس این ابلاغیه، حق‌التحریر ثبت ازدواج و ثبت طلاق رجعی و بائن، یک میلیون و 900 هزار ریال (190 هزار تومان) است.

همچنین در ابلاغیه سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، حق‌التحریر ثبت رجوع، بذل مدت و فسخ نکاح، مبلغ 300 هزار ریال (30 هزار تومان) تعیین شده است.

طبق تعرفه جدید، دفاتر ازدواج و طلاق برای اجرائیه ، اخطاریه و رونوشت مبلغ 200 هزار ریال معادل 20 هزار تومان دریافت‌ می‌کنند.

در تبصره ابلاغیه سازمان ثبت اسناد و املاک کشور آمده است: مبالغ مربوط به اوراق و اسناد ازدواج و طلاق و هزینه اعلامیه‌های تعیین شده، علی‌حده وصول می‌شود

رابطه تیپ خواستگار و ملاک ازدواج

به گزارش شفا آنلاین، امروزه از ازدواج های تحمیلی لااقل در کلان شهرها خبری نیست. انتخاب، در ازدواج به نظر کسی بستگی دارد که خودش می خواهد ازدواج کند. نظر بزرگترها و والدین اهمیت دارد. اما شرط اصلی نظر خود فرد است. انتخاب، انتخاب اوست. اما جای تاسف است که جوانهای ما بعضا قبل از ازدواج و تجربه زندگی مشترک دید واقع بینانه ای راجع به زندگی و همسر ندارند.

در بسیاری از موارد فکرها و رویاهای جوانان ما با آنچه بعدها به آن می رسند، تفاوتهای زیادی دارد. بزرگترها هم بیش از مشورت و نصیحت کاری نمی توانند بکنند. بسیاری از جوانهای ما در رویاهایشان زندگی می کنند و می خواهند با همان ملاکهای رویایی شان ازدواج کنند.

آیا تیپ خواستگار مهم است؟

مثلا برای بعضی دخترهایی که هنوز ازدواج نکرده اند، تیپ خواستگار، نوع کلماتی که به کار می برد و بعضا شکل ساعت مچی و اصلاح مو هم اهمیت دارد. اینکه مراسم عروسی قرار است چطور و کجا برگزار شود در ازدواج خیلی ها تعیین کننده سرنوشت شان می شود.  اما کدام زنی بعد از چند سال زندگی مشترک این چیزها را ملاک می داند؟ کدام زن یا مردی بعد از چند سال زندگی به فرض محال اگر در شرایط سابقش قرار بگیرد دوباره به این نوع ملاکها اهمیت خواهد داد؟

خیلی ها داشتن وضع مالی خوب یا یک شغل پردرآمد را ملاک زندگی خود قرار دادند اما مشکلاتی برایشان پیش آمد که یا اوضاع شان به کلی دگرگون شد یا همین وضع مالی خوب و شغل پردرآمد خودش سرمنشا مشکلاتشان شد و ...

عده ای به خاطر یک چهره ی زیبا، یک تیپ شیک و جذاب ازدواج کردند اما خیلی زود متوجه اشتباه شان می شوند. بعضا همسر زیبایشان دلربایی بلد نیست. شیک پوشی اش جدی ترین درد سر زندگی شد و البته شکی نیست که بهترین ازدواجها، نرمال ترین آنها هستند. هر چه از استانداردهای نرمال در یک ازدواج دور می شویم ریسک آن را بالاتر می بریم. مثلا بزرگتر بودن پسر  آن هم چیزی بین سه تا شش سال حالت نرمال ازدواج است. دارا بودن فرهنگ مشترک و عادتهای اخلاقی نزدیک به هم یکی از اصول مهم زندگی است.

وجدان مهم ترین شرط زندگی

بعد از چند سال زندگی مشترک هر زن و مردی به این نتیجه می رسند که اخلاق خوب و وجدان بیدار مهمترین شرط رسیدن به خوشبختی درکنار همسر است. اگر به خاطر مسائل مالی با کسی ازدواج می کنید یا اگر به خاطر مسائل مالی از ازدواج با کسی صرف نظر می کنید، به این مطلب هم توجه کنید که فراز و فرودهای زیادی در آینده پیش روی هر کسی است که می تواند همه چیز را تغییر دهد.  زمانی می توانید به تصمیمی که گرفته اید تکیه کنید که اگر این بی پولی به ثروت تبدیل شود یا آن ثروت از بین برود، بازهم در کنار هم بمانید؟

تنها شاخصی که به کمک آن می توانید خیلی چیزها را در زندگی آینده تان پیش بینی کنید، ذات خوب و وجدان بیدار همسرتان است که نشان می دهد در شرایط رکود اقتصادی هم شما را ترک نخواهد کرد. اگر بیمار شوید باز هم دوستتان خواهد داشت. اگر ثروتمند شدید، مست و مغرور نخواهد شد. وقتی صاحب فرزند شدید به خوبی برای فرزندتان مادری یا پدری خواهد کرد.

بسیاری از جوانهای ما موقع ازدواج به همسر آینده خود به چشم یک والد برای فرزندشان نگاه نمی کنند. یک لحظه به این موضوع بیندیشید بانویی که اکنون دل شما را برده، چگونه دختری برای شما تربیت خواهد کرد؟ دختر این مادر مثل خودش می شود. آیا چنین دختری می خواهید؟

اگر با کسی ازدواج می کنید که مطمئنید آدم با انصاف و با ایمانی است می توانید پیش بینی کنید که در زندگی شما از جدایی خبری نیست. از رنج خیانت خبری نیست. البته این پیش بینی ها هم قطعی و صددرصدی نیستند اما معقول و منطقی اند و به واقع نزدیک ترند

چندین راهکار برای جلوگیری از ازدواج اجباری

به گزارش شفا آنلاین، اینکه والدین علاقه زیادی به سر و سامان گرفتن فرزندان خود دارند، قابل انکار نیست. بالطبع اصرارشان برای ازدواج هم کاملاً طبیعی است. اما گاهی ممکن است اصرار والدین از حد طبیعی خود خارج شده و حالت اجبار و زور بگیرد. یا حتی فرزندان برای خاتمه دادن به این اصرارها و رهایی از برزخی که در خانواده دارند، تن به ازدواج با فرد مورد نظر والدینشان بدهند؛ به این امید که شاید عاقبت این ازدواج خوب باشد و محبتی که در دلشان ندارند، در طول زندگی به وجود بیاید.

اما واقعیت این است که ازدواج های این  چنینی به دلیل عدم عشق و علاقه طرفین به یکدیگر و حتی تنفر از هم در بیشتر مواقع به سردی و جدایی می انجامد. به همین دلیل توجه دختر و پسر و والدینشان برای جلوگیری از وقوع چنین ازدواج هایی لازم و ضروری می باشد.

قربانیان ازدواج اجباری

درست است که اجبار در ازدواج یا حتی تشویق بیش از اندازه اطرافیان به ازدواج آزار دهنده است. اما هر ازدواجی که این شرایط را داشته باشد، اجباری نیست. ازدواج اجباری به ازدواجی گفته می شود که در آن دختر یا پسر توسط فردی دیگر چون والدین، سرپرست، خواهر یا برادر و… با تهدید، ارعاب، مشوق های چشمگیر، خشونت یا قطع امکانات قبلی، مجبور به ازدواج با شخصی که هیچ علاقه ای به زندگی با وی ندارند، شوند.

ازدواج اجباری چند قسم است:

**ازدواجی که از سوی والدین تحمیل می شود.

**ازدواجی که از سوی سرپرستان فرد چون برادر بزرگتر، عمو و… اجبار می گردد.

** ازدواجی که از سوی خود فرد به خودش تحمیل می گردد.

** ازدواجی که قبایل تحمیل می کنند. مثل ازدواج های خون بس.

معمولاً افراد به دلایل مختلفی درگیر نوع اول و دوم ازدواج های اجباری می شوند که گاه آنها را به سمت ازدواج اجباری نوع سوم یعنی خود تحمیلی سوق می دهند:

**خواستگار جزو آشنایان نزدیک والدین یا سرپرستان می باشد و به قولی خانواده به خاطر رو دربایستی فامیلی دختر یا پسرشان را مجبور به ازدواج می نمایند.

**گاه برخی از خانواده ها به ازدواج فرزندشان مانند یک معامله پرسود می نگرند و به همین دلیل فرزندشان را وادار به ازدواج با فرد مورد نظرشان می نمایند.

**گاه والدین گمان می کنند که فرزندانشان به دلیل سن کم و نداشتن تجربه نمی توانند خوب را از بد تشخیص دهند به همین دلیل آنها را مجبور می کنند که با فلان فرد که آنها برایش تعیین کرده اند ازدواج کند به این گمان که ازدواجشان به خوشبختی خواهد انجامید.

** و…

اینجا، روی صحبت مان با خانواده هاست. متاسفانه گاهی خانواده ها گمان می کنند که تنها کسانی هستند که می دانند خوشبختی و سعادت فرزندشان در گرو چه چیزهایی می باشد و برای اینکه فرزندشان را در دنیای خوشبختی ببینند از هر راهی برای وادار کردن آنها به ازدواج استفاده می نمایند.

به همین دلیل است که گاهی والدین،‌ برادر و افراد با نفوذ فامیل، ممکن است از روش های آزار جسمی چون کتک زدن، حبس کردن و… برای به کرسی نشاندن حرف شان استفاده کنند.

بعضی از خانواده ها از ایجاد فشارهای روانی به فرزندان بهره می گیرند و با او قهر می کنند،‌ به حال خود رهایشان می کنند،‌ به خشونت زبانی روی می آورند مثلا تکه می اندازند، تحقیر می کنند، سرکوفت می زنند، منت می گذارند و… عده ای از والدین هم فرزندشان را از برخی از حقوق طبیعی یا فرصت ها و خواسته هایشان محروم می کنند.

گاهی خانواده ها گمان می کنند که تنها کسانی هستند که می دانند خوشبختی و سعادت فرزندشان در گرو چه چیزهایی می باشد و برای اینکه فرزندشان را در دنیای خوشبختی ببینند از هر راهی برای وادار کردن آنها به ازدواج استفاده می کنند.

چه باید کرد؟

فرزندان باید توجه داشته باشند که مسئولیت زندگی آینده شان بر عهده خودشان است. یعنی آنها باید به تنهایی تمام خوشی ها و غمهای آن را تجربه نمایند و والدین و اطرافیانشان نمی توانند در پیمودن این راه کمک شایانی به آنها بکنند. پس بهترین راه این است که دختر و پسر سعی کنند، خود برای آینده و زندگی مشترکشان برنامه ریزی کرده و تصمیم بگیرند.

در این راستا هم برای مقابله با سرسختی و مقاومت والدین می توانند از راهکارهای ذیل استفاده نمایند:

**داشتن صبر فراوان در این راه و توکل به خداوند متعال و استعانت از او.

** مشورت با مشاوران متخصص یا بزرگان فامیل، طرح بحث و یاری جستن از آنها.

**صحبت با والدین و طرح بحث با آنها در کمال آرامش و احترام.

**یادآوری تجربیات تلخ دوستان و آشنایان از زندگی مشترک و اشتباهاتشان به والدین و بیدار سازی آنها.

** در صورتی که صحبت فرزند با والدین موثر نبود باید از نفوذ و قدرت بزرگان فامیل بر روی والدین استفاده کرده و از آنها طلب یاری نمود.

**برخی می توانند برای قانع کردن والدینشان از مشاوران خبره و متخصص نیز استفاده کنند.

** در قانون راه هایی برای مصالحه در چنین مواردی وجود دارد. این را هم در نظر بگیرید که خطبه عقدی، با بله گفتن شما به پایان می رسد. اگر واقعا فکر می کنید که انتخاب والدین تان شما را بدبخت خواهد کرد و این انتخاب از نظر مشاور یا اطرافیانتان هم غلط است، به جای بله، نه بگویید تا شاید با میانجی گری و صحبت های عاقد، روحانی یا بزرگتر مراسم، پدر و مادرتان بیشتر روی تصمیم شان تجدید نظر کنند

ازدواج آگاهانه لازمه کمال انسانی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، دکتر کبری خزعلی رئیس شورای زنان و خانواده شورای عالی انقلاب فرهنگی در برنامه پیشخوان خبر گفت :  اگر ازدواج آگاهانه و مبتنی بر آموزش های اصولی در محیط خانواده، مدرسه و دانشگاه انجام شود، زن و شوهر مسیر تغییرات کمالی بشر، رسیدن به دگرخواهی، ایثار و فداکاری و در نهایت کمال انسانی را طی خواهند کرد.

دکتر خزعلی با اشاره به پیش نیازها و پیش شرط های ازدواج آگاهانه اظهار داشت: در فرهنگ قرآنی رسیدن به رشد و تکامل در ازدواج این است که فرد ابتدا با مسائل زندگی آشنا شود ، سپس ازدواج کند.

وی همچنین درباره معیارهای اصلی همسرگزینی گفت: شاخص اصلی ایمان ، حق معرفت ، پایمردی و تعهد به خداوند است زیرا کسی که به خدا متعهد باشد به خانواده نیز وفادار است و هرگز خیانت نمی کند.

رئیس شورای زنان و خانواده شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: شاخص دوم اخلاق است که ایمان را در رفتار متجلی می کند و هنگام همسر گزینی باید با بررسی و تحقیق در گفتار ، زندگی خانوادگی ، اقوام و دوستان طرف مقابل باید برای شناخت دقیق او تلاش کرد تا انتخابی آگاهانه داشت.

وی شیوه های ازدواج به سبک سنتی را مناسب تر ارزیابی کرد و اظهار داشت: در گذشته افراد فامیل یا محله برای ازدواج جوان ها وساطت می کردند و با معرفی دختران مناسب به خانواده های پسردار ، برای تشکیل یک خانواده زمینه سازی می کردند اما اکنون بسیاری از افراد به خاطر نگرانی از اینکه ممکن است در آینده میان زوجین اختلافی پیش آید از این کار صرفنظر می کنند و در این موضوعات مداخله نمی کنند.

در بخش دیگری از این گفتگو مرتضی حاج بابایی روانشناس مسائل اجتماعی از طریق ارتباط تلفنی ، با تاکید بر اینکه در شکل سنتی ازدواج ، شناخت خانواده ها از هم بیشتر است گفت : روند ازدواج را می توان به چهار مرحله تقسیم کرد که متاسفانه فقط درباره دو مرحله از آن بحث می شود.

حاج بابایی همسریابی ، همسرگزینی ، چگونگی حفظ و تداوم رابطه و تعالی رابطه را چهار مرحله تشکیل خانواده عنوان و تصریح کرد: امروز دختران و پسران در محیط های مختلف اجتماعی همسریابی می کنند اما جامعه برای همسرگزینی راهکارهای منسجم و استراتژی مشخصی ندارد.

این روانشناس مسائل اجتماعی افزود : جوانان برای تشکیل خانواده بیشتر بر اساس احساس خود تصمیم می گیرند در حالی که با ساماندهی مشاوره های پیش از ازدواج می توان به جوانان کمک کرد تا تصمیمی عقلانی بگیرند و مسیر درست را انتخاب کنند.

وی در پایان با اشاره به اینکه دوره های آشنائی پیش از ازدواج بیشتر به مسائل سطحی و تفریح می گذرد گفت : دختران و پسران باید پیش از ازدواج یکدیگر را خوب بشناسند و پس از ازدواج همدیگر را با وجود تمامی نقصان ها و ایرادها بپذیرند و همسر خود را برای تغییر شخصیت خود تحت فشار قرار ندهند.

پرتگاهی به نام اختلاف سنی

به گزارش سرویس وب گردی پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، دکتر مهدی بیاتی گفت: اگر دختر یک تا چهار سال از پسر بزرگ تر باشد، می‌توان امید به پایداری این ازدواج داشت؛ اما اگر اختلاف سنی دختر با پسر بیش از پنج سال باشد، احتمال شکست رابطه آنان بیشتر است.

این جامعه شناس افزود: زمانی که پسری با دختر بزرگ تر خود ازدواج کرد، باید توجه کند که انتظار بیش از حد از او نداشته باشد و دختران نیز باید هنگام تصمیم‌ گیری، با تجربه بودن خود را به رخ پسر نکشند. در واقع آنان باید فاصله سنی خود را در مناسبات زن و شوهری فراموش کنند.

این جامعه‌شناس با بیان اینکه باید منتظر پدیده‌های نوظهور اجتماعی باشیم، گفت: اوضاع جامعه ما به گونه‌ای است که این پدیده‌ها روز به روز افزایش می‌یابد؛ البته این امر علل مختلفی دارد که یکی از آنها، تغییر سبک زندگی در ایران است و این تغییر ممکن است از جهاتی خوب و از جهاتی بد باشد.

ازدواج ناپایدار زنان بزرگتر از همسر

وی با بیان اینکه یکی از عوامل موثر در تغییر سبک زندگی، دسترسی به انبوه اطلاعات است، گفت: عضویت در شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و ورود ماهواره‌ها به خانه‌ها نیز در تغییر سبک زندگی موثر هستند. در برخی سریال‌های این شبکه‌ها می‌بینیم که یک زن با مرد کوچک‌تر از خود ازدواج می‌کند و این پیوند با خوش‌گذرانی و شادی همراه است؛ این در حالی است که پیش از این، ذهنیت ایرانیان نسبت به ازدواج با افراد میانسال منفی بود، اما در برخی سریال‌های ماهواره‌ای این کار مثبت جلوه داده می‌شود.

این جامعه‌شناس تاکید کرد: باید باور کنیم که در کلانشهرها و بسیاری از روستاها، مردم گرایش به تماشای سریال‌ های ماهواره‌ای دارند و این برنامه‌ها به زندگی آنان جهت می‌دهد این در حالیست که متاسفانه سریال‌های سیما مشغول به تصویر کشیدن مشکلات جوانان هم سن و سال پس از ازدواج هستند و در برخی از آنها اختلافات شدید و حتی طلاق نشان داده می‌شود.

بیاتی افزود: سریال‌های ماهواره‌ای به صورت جهت‌دار و برنامه‌ریزی شده تصویرسازی ذهنی انجام می‌دهند، این در حالی است که مجموعه‌های سیما به اختلافات زوجین جوان بسیار می‌پردازد.

وی با بیان اینکه فضای خانوادگی در کشورما وضع مطلوبی ندارد، گفت: بسیاری از خانواده‌ها دچار بحران عاطفی شده‌اند و همین مسئله در افزایش نرخ طلاق در کشورمان نقش داشته است. بیشتر این طلاق‌ها در گروه‌ سنی همسان هستند که مهم‌ترین علت آن نداشتن مهارت زندگی مشترک است.

وی در ادامه با اشاره به علل تمایل پسران به ازدواج با زنان میانسال، اظهار کرد: برخی از آنان به علت شرایط اقتصادی و ناتوانی در مسئولیت‌پذیری به ازدواج با زنان میانسال گرایش پیدا می‌کنند و درواقع نوعی بده بستان شکل می‌گیرد. در واقع یکی از علل گرایش آنها به این نوع ازدواج‌ها، تمکن مالی زن است.

بیاتی افزود: برخی پسران جوان به علت وابستگی شدید به مادر خود، می‌خواهند در زندگی مشترک، فردی را جایگزین او کنند. قطعا یک دختر جوان نمی‌تواند نقش یک مادر را برای پسر بازی کند، بنابراین پسر به زن میانسال گرایش پیدا می‌کند، چرا که این زنان مهارت برقراری چنین ارتباطی را با پسران جوان دارند. در این شرایط پسر اسیر احساسات می‌شود.

وی افزود: زنان میانسال هم علاقه‌مند به ازدواج با پسران جوان هستند، چرا که این کار برای آنها نوعی "پز اجتماعی" محسوب می‌شود.

این جامعه‌شناس درباره فاصله سنی مناسب برای ازدواج، گفت: سن مناسب ازدواج این است که پسر سه تا هفت سال از دختر بزرگتر باشد. این در حالی است که متاسفانه برخی پسران به علت اختلاف نظر و لجبازی با والدین خود، با زنان میانسال ازدواج می‌کنند؛ اما در دراز مدت این کار تاثیرات منفی در زندگی آنها می‌گذارد. از سوی دیگر زنان از نظرفیزیولوژیک نسبت به مردان زودتر دچار مشکل می‌شوند. آنان همچنین زودتر به بلوغ فکری و روانی دست پیدا می‌کنند.

وی با بیان اینکه سن تنها یکی از عوامل مهم در ازدواج است، گفت: اگر فرد به علت لجبازی با والدین، با دختر بزرگتر از خود ازدواج کند، احتمال شکست این رابطه بیشتر است. از سوی دیگر باید تلاش شود دختران سنی کمتر از پسران هنگام ازدواج داشته باشند.

وی در پاسخ به این پرسش که ازدواج پسران با دختران بزرگتر از خود با چه موانع عرفی مواجه می‌شود؟ افزود: متاسفانه مانند همه آسیب‌های اجتماعی، برای این مورد نیز برنامه‌ای نداریم و معمولا خانواده‌ها چنین ازدواجی را نمی‌پذیرند، این در حالی است که آنان به جای اینکه موجب بدتر شدن رابطه دختر و پسر شوند، باید با آنان همراهی کنند و به آنان مشاوره دهند تا ارتباط این دو نفر تقویت شود.

بیاتی افزود: با بررسی‌های علمی، می‌توان به آسیب‌های اجتماعی نوظهور پی برد. ازدواج پسران با دختران بزرگتر از خود موجب ایجاد ناهمسانی در سن ازدواج می‌شود و ممکن است آسیب‌های اجتماعی زیادی در پی داشته باشد. در این شرایط سیما می‌تواند با ساخت سریال‌هایی به دختران و پسران درباره ازدواج آگاهی دهد.

آنچه از دوران نامزدی نمی دانیم .

آشنایی خانواده‌ها برای ازدواج فرزندان، از آن رویدادهایی است که نیاز به آگاهی‌های حقوقی دارد. باورهای غلط و بی‌اطلاعی از قلمرو حقوقی روابط، منجر به اختلاف و گاه طرح شکایت‌هایی می‌شود که حتی ممکن است از همان مراحل ابتدایی آشنایی و خواستگاری آغاز شود.

ناآگاهی مردم از مسائل قضایی و حقوقی در سطح جامعه موجب تشکیل پرونده‌های قضایی غیرضروری، سردرگمی مردم در محاکم قضایی و در نهایت افزایش جمعیت کیفری زندانها شده است، لذا ارتقا سطح آگاهیهای حقوقی، ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه مردم، بار دستگاه قضایی را نیز کاهش خواهد داد.

عقد نکاح موقت و دائم، مهریه، نفقه و حضانت و سایر وقایع حقوقی، دارای اثراتی است که بی‌اطلاعی خانواده‌ها، زمینه دردسرهای بزرگ و حضور در دادگاه‌ها را فراهم می‌کند.

دوران نامزدی که با هدف آشنایی بیشتر طرفین در نظر گرفته می‌شود، هر یک، دیگری را برای تشکیل زندگی آرام و تفاهم آمیز محک می‌زند.

خانواده‌های متشرع با محرم کردن دختر و پسر، شرایط این آشنایی را در محیطی مناسب‌تر فراهم می‌کنند. هر چند این دوران هیچ منع اخلاقی، قانونی و شرعی ندارد و برای آشنایی و محکم کردن پایه‌های زندگی مشترک ضروری به نظر می‌رسد اما این احتمال که طرفین در این دوره به جمع بندی مشترکی نرسند، وجود دارد و هر یک از آنها یا هر دو از ازدواج انصراف می‌دهند. در این صورت، در قبال یکدیگر از حقوق و تکالیفی برخوردارند.

آثار و برکات دوران نامزدی

یکی از بسترهای مهم برای تامین استقلال دختر و پسر و جدایی تدریجی آنها از خانواده که سال‌ها در آن زندگی کرده و انس گرفته اند، دوران نامزدی است. طرفین با انس و همدلی و گذشت و ایثار، نادیده گرفتن ناملایمات و ناهماهنگی را تمرین می‌کنند.

این دوران، بهترین زمان برای کنارگذاشتن خودخواهی‌هاست. والدین نیز خود را برای دوری آنها آماده می‌کنند و مجالی برای برپایی مراسم و آماده کردن مقدمات می‌یابند. دوران نامزدی، فرصت طلایی شناخت ماهیت و شخصیت واقعی فرد مقابل در یک فرآیند ارتباطی غیررسمی است. رفت وآمدها، خلوت‌ها و تعاملات بیشتر، لایه‌های پنهان شخصیت فرد را بیش از بیش نمایان می‌سازد.

در این دوره تعارفات و احیاناً ظاهرسازی و نقش بازی کردن‌ها، رنگ باخته و انتقاد و اعتراض‌ها رخ می‌نمایاند. شاید بهترین راه در کنار جمع بندی طرفین و خانواده‌های آنها، استفاده از نظر مشاور برای امکان ادامه ارتباط است.

صیغه محرمیت یا نکاح موقت؟

همانطور که گفته شد، در بسیاری از موارد بعد از خواستگاری، خانواده دختر با اجرای صیغه محرمیت تلاش می‌کنند روابط دختر و پسر در چارچوب شرع قرار گیرد، در حالیکه این اصطلاح عرفی بوده و در قانون همان نکاح موقت نامیده می‌شود. بسیاری از خانواده‌های متشرع، بدون اطلاع از اثرات حقوقی محرمیت که در قانون همان نکاح موقت خوانده می‌شود، ناخواسته با مشکلاتی روبرو می‌شوند.

خانواده‌ها برای نکاح موقت، مبلغ ناچیزی برای مهریه تعیین می‌کنند که با پایان یافتن دوره محرمیت، طرفین می‌توانند برای نکاح دائم اقدام کنند.

مشکل از آنجا آغاز می‌شود که مرد به دلایلی با جاری شدن نکاح دائم مخالفت می‌کند. با این امتناع، خانواده دختر متضرر شده و با دریافت مهریه ناچیز، دختر به خانه پدر برمی گردد. چه بسا در طول مدت نکاح موقت، زوجیت نیز واقع می‌شود.

شکل دوم این خسارت زمانی است که خانواده دختر با دریافت مهریه اصلی، با نکاح موقت موافقت می‌کند. در این صورت نیز اگر دختر از نکاح دائم امتناع ورزد، ضرر متوجه مرد خواهد شد و در مقابل مدت محدود این نکاح موقت، مرد متقبل پرداخت مهریه‌ای سنگین خواهد شد.

این شرایط احتمالی برای هر دو طرف نکاح قابل وقوع است و از نظر قانونی نیز نمی‌توان هیچ یک را ملزم به نکاح دائم کرد. بنابراین خانواده‌ها باید بدانند صیغه محرمیت اصطلاح عرفی است در حالیکه قوانین نکاح موقت بر آن حاکم است و باید با تعهدات این نکاح و اثرات حقوقی آن آشنا باشند.

وعده قبل از عقد نکاح، تعهد ایجاد نمی‌کند

‏در خواستگاری، توافق پسر و دختر و یا خانواده‌های دو طرف درباره زناشویی آتی ایجاد تعهد و رابطه زناشویی نمی‌کند، زیرا طبق ماده 1035 قانون مدنی وعده ازدواج، ایجاد علقه زوجیت نمی‌کند، اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر شده است، پرداخته شده باشد.

بنابراین هر یک از زن و مرد، مادام که عقد نکاح جاری نشده است، می‌تواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی‌تواند به هیچ وجه، او را مجبور به ازدواج یا از جهت صرف امتناع از وصلت، مطالبه خسارتی کند؛ پس نامزدی قراردادی جایز است.

نامزدی قراردادی است که طرفین می‌توانند آن را فسخ کنند و تا زمانی که عقد ازدواج منعقد نشده است نمی‌توان دو طرف را ملزم به زندگی زناشویی دانست و وعده‌هایی که عرفا در مراسم بله برون بین خانواده‌ها تبادل می‌شود، ارزش سند رسمی ندارد.

پس گرفتن هدایا

زن و مرد برای استحکام روابط عاطفی در دوران نامزدی، برای یکدیگر هدایایی تهیه می‌کنند که عرف نیکویی است. اما در شرایطی که آشنایی به ازدواج منتهی نشود، طرفین برای تبادل این هدایا ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند.

ماده1037 و 1038 قانون مدنی در این مورد می‌گوید اگر عین هدایا موجود باشد در صورت به هم خوردن نامزدی، می‌تواند آن را استرداد کند چرا که با بهم خوردن وصلت، علت هدیه هم از بین رفته است.

در مورد هدایای تلف شده دو فرض قابل تصور است. اگر هدیه از اشیاء مصرف شدنی باشد یعنی چیزهایی که معمولا نگه داشته نمی‌شود مانند موادغذایی، عطر و مانند آن، هدیه دهنده حق مطالبه قیمت را ندارد.

اما اگر از اموال مصرف نشدنی باشد مانند ساعت، پارچه و امثال آن، هدیه دهنده می‌تواند مطالبه قیمت کند؛ مگر هدیه بدون تقصیر گیرنده تلف شده باشد. تقصیر شامل تعدی و تفریط می‌شود و تشخیص آن با عرف است یا موردی که به هم خوردن نامزدی ناشی از فوت یکی از نامزدها باشد.

در موردی که یکی از طرفین، نامزدی را بدون علت موجه بهم زده باشد، هدیه دهنده می‌تواند از او مطالبه خسارت کند.

مهری که تضمین خوشبختی نیست .

ناآگاهی مردم از مسائل قضایی و حقوقی در سطح جامعه موجب تشکیل پرونده‌های قضایی غیرضروری، سردرگمی مردم در محاکم قضایی و در نهایت افزایش جمعیت کیفری زندانها شده است، لذا ارتقاء سطح آگاهیهای حقوقی، ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه مردم، بار دستگاه قضایی را نیز کاهش خواهد داد.

آشنایی خانواده‌ها برای ازدواج فرزندان، از آن رویدادهایی است که نیاز به آگاهی‌های حقوقی دارد. باورهای غلط و بی‌اطلاعی از قلمرو حقوقی روابط، منجر به اختلاف و گاه طرح شکایت‌هایی می‌شود که حتی ممکن است از همان مراحل ابتدایی آشنایی و خواستگاری آغاز شود.

عقد نکاح موقت و دائم، مهریه، نفقه و حضانت و سایر وقایع حقوقی، دارای اثراتی است که بی‌اطلاعی خانواده‌ها، زمینه دردسرهای بزرگ و حضور در دادگاه‌ها را فراهم می‌کند.

مهریه تکریمی است که خداوند برای زن قائل شده تا این گوهر خلقت با میزان استطاعت مردان دارای ارزش مادی و معنوی شود. اگرچه تعیین مقدار مهر منوط به تراضی طرفین (زن و شوهر) است. در قرآن کریم میزانی برای مهر تعیین نشده است اما اسلام، زنانی را که دارای مهر کمتری بوده‌اند مورد مدح قرار داده و جایگاه زنان را با زیادی مهرشان ارزشگذاری نکرده است.

تعیین مهریه متعارف در سال‌های اخیر در میدان رقابت خانواده‌ها رنگ باخته و جایگاه معنوی خود را در برق سکه‌ها و خواسته‌های نامتعارف از دست داده است.

در روایات دینی در باب سبک بودن مهریه و مشکلاتی که مهریه زیاد ایجاد می‌کند توصیه‌های وارد شده است. روایتی از حضرت علی(ع) داریم که می‌فرمایند: مهریه زنها را سنگین نگیرید که موجب کدورت و دشمنی گردد.

بی تردید تعیین مهریه‌های سنگین و کم آگاهی یا بی‌توجهی زوجین نسبت به حقوق شرعی و قانونی خود به هنگام امضای عقد ازدواج و ناتوانی مالی مرد در پرداخت مهریه زن، جمعیت کیفری زندان‌ها را افزایش داده است تا این که قانونگذار با تعیین سقف 110 سکه، میزان متعارفی را نشانه‌گذاری کرد.

بر اساس قانون حمایت خانواده اگر زوج از پرداخت مهریه تا میزان 110سکه تعیین شده امتناع کند، مشمول ماده 2 قانون نحوه اجرا محکومیت‌های مالی می‌شود مگر اینکه اعسار وی ثابت و احراز شود و اگر مهریه بیش از میزان 110 سکه باشد تمکن زوج مورد بررسی قرار می‌گیرد. یعنی در بیش از 110 سکه اصل بر عدم توانایی زوج است مگر با معرفی اموال این توانمندی در پرداخت احراز گردد.

هر چند که فرهنگ سازی برای منع رقابت‌های منفی در تعیین مهریه و بی‌ارتباط بودن مهریه بالا و تضمین خوشبختی، می‌توانست موثرتر از وضع قانون باشد؛ اما همین مقدار تعیین سقف، یک اقدام حداقلی بود که از بحران مهریه‌های با اعداد نجومی و یا افسار گسیخته کاست.

بر خلاف این عقیده که مهریه بالا عامل بازدارنده طلاق یا جبران‌کننده خسارات ناشی از زندگی مشترک و نیز پشتوانه مالی زنان است، می‌توان به عنوان مهم‌ترین عامل بی‌اعتمادی و بدبینی زوج و سردی او در نگاه حسابگرانه خانواده همسر دانست. تفاهم، سازگاری و گذشت اگر حلقه مفقوده باشد هیچ مهریه بالایی مانعی برای ترک زندگی نیست، همانطور که مهریه پایین، انگیزه‌ای برای بهانه جویی مردان در ترک زنان عاشق زندگی نیست.

این اعتراف مردان و زنان در راهروهای دادگاه خانواده است که مهریه بالا آرامش و خوشبختی‌شان را تضمین نکرده و حاضرند هرچه سریع‌تر با تقسیط مهر و یا بخشش آن به شرایط پیش آمده پایان دهند.

معیار قانون، تعیین سقف مهریه تا 110 سکه

هرگاه مهریه در زمان وقوع عقد تا یکصد و ده سکّه تمام بهارآزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقررات ماده(2) قانون اجرای محکومیت‌های مالی است یعنی زن براساس قانون می‌تواند این میزان مهریه را مطالبه کند و در صورت عدم پرداخت، دادگاه می‌تواند با نظر زن، مرد را بازداشت کند و اما حالت دوم مسئله این است که چنانچه مهریه، بیشتر از این میزان باشد در خصوص مازاد، فقط تمکن زوج ملاک پرداخت است که در صورت عدم توانایی مرد، مهریه بیش از 110 سکه مشمول قانون اجرای محکومیت‌های مالی نبوده و حبس زوج را در بر نخواهد داشت. بدین ترتیب که اموال باید معرفی و مهریه از آن وصول شود.

نحوه وصول مهریه و مستثنیات دین

البته برخی از اموال محکومین مالی در هنگام اجرای حکم، از شمول توقیف جهت پرداخت بدهی مالی به شرح زیر مستثنی شده است:

- مسکن موردنیاز بدهکار و افراد تحت تکفل وی بارعایت شوون عرفی و به شرط سکونت در آن.

- وسیله نقلیه شخصی موردنیاز متناسب با شان بدهکار.

- اثاثیه موردنیاز زندگی برای رفع حوایج ضروری بدهکار و خانواده و افراد تحت تکفل وی.

- و وسایل و ابزار کار از جمله برای کسبه وتجار سرمایه و محل کسب، و برای کشاورزان ادوات زراعی.

بطور خلاصه فارغ از امر مستثنیات دین، از مصادیق معرفی اموال می‌تواند بخشی ازحقوق افراد حقوق بگیر (مستخدمین دولتی و یا بخش خصوصی) باشد. افراد تا زمانی که بدهی خود را پرداخت نکرده باشند هرگونه اموالی که بدست بیاورند اعم از ملک، ماشین، حساب بانکی یا هرچیزی که قابلیت توقیف را داشته باشد، دادگاه به محض معرفی و درخواست مال از سوی زوجه در جهت توقیف مال و استیفاء بدهی اقدام خواهد نمود.

در نتیجه برخلاف تصور برخی افراد، مهریه بیش از 110 سکه بخشوده نمی‌شود اما برای زوج، حبس به دنبال ندارد. عدم شمول قانون اجرای محکومیت‌های مالی در مازاد بر 110 سکه به این معنی نیست که در صورت دستیابی به اموال زوج نتوان مهریه را وصول کرد.

میزان مهریه همان مبلغ تعیین و اعلام شده در هنگام اجرای صیغه نکاح است

گاهی اوقات خانواده‌ها اصرار به جاری شدن صیغه نکاح نزد فرد معین و مشهوری دارند و در همان صیغه که با حضور شاهد و رعایت همه جوانب شرع و قانون صورت گرفته، مهریه محدودی اعلام می‌شود. سپس خانواده‌ها برای ثبت در دفتر ازدواج، میزان مهریه را افزایش می‌دهند که از نظر قانون مورد قبول نیست.

همچنین خانواده‌ها هنگام مراجعه به دفترخانه، گاهی مهریه‌ای مغایر با آنچه شفاهی توافق کرده اند، درج می‌کنند. این اظهار در دفترخانه، مستند خواهد بود و دادگاه به توافق قبلی که رسمی نبوده توجه ندارد. هرچند ممکن است اختیار تعیین مهر به شوهر یا شخص ثالثی داده شود در این صورت شوهر یا شخص ثالث می‌تواند مهر را هر قدر بخواهد معین کند.

در نتیجه مهریه اصلی همان است که هنگام جاری شدن صیغه نکاح اعلام می‌شود. نه مبلغی که در کلام زوجین و افراد رد و بدل می‌گردد. چراکه به مجرد عقد، زن مالک مهر می‌شود و می‌تواند هرنوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.

آیا می‌توان بعد از وقوع عقد میزان مهریه را افزایش داد؟

افزایش ثانوی مهریه مورد استناد نیست. زیرا بر اساس اصل کلی اگر در نکاح دائم مهر ذکر نشده یا عدم مهر شرط شده باشد نکاح صحیح است و طرفین می‌توانند بعد از عقد مهر را به تراضی معین کنند. اما صحبت در جایی است که در موضوع مهریه تعیین شده بخواهد افزایشی پیدا شود. به این معنا که بعد از وقوع عقد و ثبت مهریه، طرفین تصمیم به افزایش مهریه می‌گیرند و حتی اقرارنامه‌ای تنظیم و توضیحاتی اضافه می‌شود. این شرایط جدید نمی‌تواند به عنوان مهریه اصلی تلقی شود در واقع افزایش بعدی یک تعهد است و عنوان و امتیازات مهریه را ندارد.

باورهایی برای داشتن یک ازدواج نسبتا ناموفق

فقط کافی است در تصمیم گیری ازدواج اشتباه کنید؛ کل جوانی‌تان را تحت تاثیر قرار داده‌اید و فرصت‌های زیادی را باید صرف کنید تا بتوانید طعم خوشبختی را زیر زبان‌تان احساس کنید. بنابراین باید مراقب باشید تا در انتخاب‌تان دچار اشتباه نشوید. در ادامه به چند مورد از باورهایی که ما را در ازدواج به بیراهه می‌کشانند اشاره می‌کنیم؛ باورهایی که با وجود این همه منابع و مشاوران ازدواج، باز هم در عده زیادی از افراد وجود دارد. هر چند که گاه خودشان به زبان یک چیز دیگری می‌گویند و در عمل...

زرق و برق مادی و ظاهری خوشبختی می‌آورد

پول، ثروت خانوادگی، شغل، شهرت و جایگاه اجتماعی، قدرت نفوذ و زیبایی از جمله مواردی است که در نگاه اول به چشم مردم می‌آید؛ این به چشم مردم آمدن اغلب خیلی در تصمیم‌گیری‌های ازدواج و انتخاب شریک زندگی اثرگذاشته است. آیا برق این موارد شما را نیز می‌گیرد؟ اگر بگیرد یا گرفته باشد خب حق دارید؛ چرا که ولتاژ و قدرت بالایی دارند و بی شک برای مصون بودن از آسیب باید عایق قوی داشته باشید. لابد شما عایق‌بندی درست و حسابی در برابر این زرق و برق‌ها نشدید؛ مهم است دونفری که با هم ازدواج می‌کنند تقریبا در این موارد سطح نسبتا یکسانی داشته باشند ولی اینکه شما باور داشته باشید که این‌ها خوشبختی می‌آورند و به خاطر شغل یک نفر یا مثلا شهرت یا مثلا ثروت خانوادگی‌اش با او ازدواج کنید یکی از بدترین راه‌ها را برای انتخاب شریک زندگی‌تان انتخاب کرده‌اید.

زیاد سخت نگیرید و شک و تردیدها را نادیده بگیرید

شک و تردید در فرآیند تصمیم‌گیری را جدا و اکیدا نادیده نگیرید. اتفاقا سخت هم بگیرید؛ سخت‌گیری از نوع دنبال رفع تردید و شک کردن! تردید داشتن در فرآیند تصمیم‌گیری در انتخاب همسر آینده، امری بسیار عادی است اما بی توجهی به احساسات درونی و تردیدهایی که داریم، مسلما اشتباه است. زمانی که درباره مسئله‌ای تردید داریم تا هنگامی که برطرف نشده است نباید ازدواج کنیم. بهتر است با شناخت بیشتر و دادن زمان بیشتر به خودمان و بررسی موضوع بر تردیدها غلبه کنیم.

من می‌توانم

بسیاری از افراد رویای تغییر فردِ مقابل را بعد از ازدواج دارند؛ به خصوص خانم‌ها مستعد پذیرش این باور غلط هستند که می‌توانند با عشق، توجه، تلاش و علاقه یا حتی با بچه‌دار شدن شریک آینده زندگی خود را تغییر دهند. اما لازم است یادآوری کنیم عادت‌های رفتاری طرف مقابل ما طی سال‌ها و پس از شکل‌گیری هویت او، تقویت شده است و به این سادگی قابل تغییر نیست. بنابراین الگوهای رفتاری گزینه‌های موجود را خوب بررسی کنید که اگر با شما سازگار نیست یا غیرقابل انعطاف است، همان اول از فهرست شما پاک شوند.

ازدواج کنی؛ درست می‌شود!

خیلی از ما فکر می‌کنیم با ازدواج مشکلات یا نقایصی که پیش از ازدواج متوجه آن‌ها شده‌ایم، برطرف می‌شود. اما لازم است خاطر نشان کنیم که آنچه در خلال آشنایی از فرد می‌بینیم به احتمال بسیار زیاد بعد از ازدواج نیز ادامه خواهد داشت. یکی از بهترین راه‌ها برای شناخت فردِ مقابل، مشاهده نحوه تعامل او با خانواده‌اش است. نوع برخورد فرد در خانواده اطلاعات زیادی درباره نحوه رفتار عادی او به ما می‌دهد و به ما کمک می‌کند تا پیش‌بینی کنیم که این فرد بعد از ازدواج چگونه رفتار خواهد کرد.